بسیاری از مطالعات در دهه گذشته نشان داده‌اند که آفت‌کش‌ها عامل اصلی بیماری پارکینسون هستند که یک بیماری تخریب‌کننده عصبی است که عملکرد حرکتی را مختل می‌کند و یک میلیون آمریکایی را مبتلا می‌کند.با این حال، دانشمندان هنوز درک خوبی از نحوه آسیب این مواد شیمیایی به مغز ندارند.یک مطالعه اخیر یک پاسخ احتمالی را نشان می دهد: آفت کش ها ممکن است مسیرهای بیوشیمیایی را که به طور معمول از نورون های دوپامینرژیک محافظت می کنند، که سلول های مغزی هستند که به طور انتخابی توسط بیماری ها مورد حمله قرار می گیرند، مهار کنند.مطالعات اولیه همچنین نشان داده است که این رویکرد حتی بدون استفاده از آفت‌کش‌ها می‌تواند در بیماری پارکینسون نقش داشته باشد و اهداف جدید هیجان‌انگیزی برای توسعه دارو فراهم کند.
مطالعات گذشته نشان داده است که آفت کشی به نام بنومیل، با وجود اینکه در سال 2001 در ایالات متحده به دلیل نگرانی های بهداشتی ممنوع شد، هنوز در محیط زیست باقی می ماند.فعالیت شیمیایی آلدهید دهیدروژناز در کبد (ALDH) را مهار می کند.محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، موسسه فناوری کالیفرنیا، و مرکز پزشکی امور کهنه‌سربازان لس‌آنجلس بزرگ می‌خواستند بدانند که آیا این آفت‌کش بر سطح ALDH در مغز نیز تأثیر می‌گذارد یا خیر.وظیفه ALDH این است که ماده شیمیایی سمی طبیعی DOPAL را تجزیه کند تا آن را بی ضرر کند.
برای کشف این موضوع، محققان انواع مختلفی از سلول‌های مغز انسان و سپس کل گورخرماهی را در معرض بنومیل قرار دادند.نویسنده اصلی آنها و جف برونشتاین (Jeff Bronstein) عصب شناس دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA) اظهار داشت که آنها دریافتند که "تقریبا نیمی از نورون های دوپامین را از بین می برد، در حالی که همه نورون های دیگر آزمایش نشده بودند."زمانی که سلول‌های آسیب‌دیده را صفر کردند، تأیید کردند که بنومیل واقعاً فعالیت ALDH را مهار می‌کند و در نتیجه تجمع سمی DOPAL را تحریک می‌کند.جالب اینجاست که وقتی دانشمندان از روش دیگری برای کاهش سطح DOPAL استفاده کردند، بنومیل به نورون‌های دوپامین آسیبی وارد نکرد.این یافته نشان می دهد که آفت کش به طور خاص این نورون ها را می کشد زیرا به DOPAL اجازه تجمع می دهد.
از آنجایی که سایر آفت کش ها نیز فعالیت ALDH را مهار می کنند، برونشتاین حدس می زند که این رویکرد می تواند به توضیح ارتباط بین بیماری پارکینسون و آفت کش های عمومی کمک کند.مهمتر از آن، مطالعات نشان داده اند که فعالیت DOPAL در مغز بیماران مبتلا به پارکینسون بسیار بالا است.این بیماران زیاد در معرض آفت کش ها نبوده اند.بنابراین، صرف نظر از علت، این فرآیند آبشاری بیوشیمیایی ممکن است در فرآیند بیماری شرکت کند.اگر این درست باشد، داروهایی که DOPAL را در مغز مسدود یا پاک می‌کنند ممکن است درمان امیدوارکننده‌ای برای بیماری پارکینسون باشند.